Ο Γραμματισμός
της ψηφιακής αναπαραγωγής
Ως γραμματισμός ψηφιακής αναπαραγωγής ορίζεται η ικανότητα δημιουργίας νέων
εννοιών ή νέων ερμηνειών με το συνδυασμό προηγούμενων και ανεξάρτητων τεμαχίων
πληροφοριών σε οποιαδήποτε μορφή μέσων (κείμενο, γραφικά, ή ήχος).
Ο γραμματισμός της ψηφιακής αναπαραγωγής είναι απαραίτητος σε δύο βασικούς
τομείς:
· στη γραφή, όπου οι προϋπάρχουσες προτάσεις
μπορούν να αναδιοργανωθούν και να αναδιαμορφωθούν για να δημιουργηθούν νέες
έννοιες
·
και στην εικαστική τέχνη, όπου προϋπάρχοντα ακουστικά ή οπτικά
κομμάτια μπορούν να επεξεργαστούν και να τροποποιηθούν για να δημιουργηθούν νέα
έργα τέχνης (όπως στην περίπτωση της Pop Art και της περίπτωσης του
διαδικτυακού καλλιτέχνη Drako Maver).
Ο
Άντυ Γουόρχολ και η Pop Art
«Ποιος ήταν αληθινά ο Άντυ Γουόρχολ, ο "πάπας της Pop Art ";
Είναι απλώς μια σύμπτωση, μια τυχαία επιλογή ενός μουσείου ή υπάρχει βαθύτερος
αποχρών λόγος; [...]
Ο Γουόρχολ μπαίνει στο πάνθεον της τέχνης κουβαλώντας χιλιάδες
-κατά κυριολεξία- πορτρέτα, καμωμένα με μεταξοτυπική αναπαραγωγή φωτογραφιών
όλων των σταρ της επικαιρότητος (ηθοποιών, μεγιστάνων του πλούτου,
επιδειξιομανών κοσμικών, πολιτικών)
και μιας αλυσίδας προσώπων συμβόλων [...]. Παράλληλα "ζωγραφίζει"
ηλεκτρικές καρέκλες, απονενοημένες πτώσεις από ουρανοξύστες, αεροπορικά
δυστυχήματα δίπλα σε φιγούρες του Μίκι Μάους ή των πολλαπλασιασμένων ανφάς
φωτογραφιών της Μέριλιν Μονρόε.
Σαρκασμός λοιπόν, σάτιρα, καταγγελία μέσω των οπτικών
ντοκουμέντων, θεοποίηση των προσώπων της επικαιρότητας, καταγραφή μιας νέας
μυθολογίας, κωδικοποίηση των εικόνων και των ιδεολογικών μοτίβων ενός καταναλωτικού
και -κατ' επίφαση τουλάχιστον- ευημερούντος λαϊκού πολιτισμού; Το έργο του
πάντως μόνο αφελές και απλοϊκό δεν μπορεί να θεωρηθεί, καθώς παρουσιάζει ένα
τεράστιο κοινωνιολογικό και σημειολογικό ενδιαφέρον. Η εικονολογία του
αποτελείται από οπτικές μονάδες οι οποίες, διαρκώς ανασυντιθέμενες εν είδει
ζωντανού λεξιλογίου, σταθερά παράγουν λόγο. Τον λόγο μιας εποχής οπτιμισμού
αλλά και ψυχροπολεμικού κλίματος, ευδαιμονισμού αλλά και υστερίας,
καλλιτεχνικής κρίσης αλλά και έξαρσης δημιουργικής».
Μάνος Στεφανίδης, Μια ιστορία της ζωγραφικής. (Από το Βυζάντιο στην Αναγέννηση και
από τους ιμπρεσιονιστές στον Πικάσο), Καστανιώτης, 3η έκδ., Αθήνα 2001,
σ. 453-454.
ΠΗΓΕΣ
Ιστορία του νεότερου και σύγχρονου κόσμου (Γ' Γενικού Λυκείου),
Κεφάλαιο Ζ Ο Πολιτισμός του 20ου αιώνα.http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL106/282/2021,6898/
Alkali, Y. E., & Amichai-Hamburger, Y. (2004). Experiments
in digital literacy. CyberPsychology & Behavior, 7(4), 421-429.
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL106/282/2021,6898/images/img7_59.jpg
